Quarantine view






































Het is rustig…, heel rustig, de meditatieve beweging van de voorbijgaande wolken is door het raam zichtbaar. Iedere avond weer is het speciaal om het schouwspel van de zonsondergang, het spel van licht en wolken via het kader van het raam bij mij thuis te ervaren. Het heeft iets meditatief, soms zelfs een spirituele ervaring. Iedere avond, tijdens de zonsondergang, fotografeer ik het uitzicht te zien door een raam bij mij thuis in Breda. Wat begon als één foto, is inmiddels een reeks van 64 foto’s, 15 maart - 17mei, de reeks zal blijven groeien tot het einde van de quarantaine periode.

Ongeveer een halfjaar geleden heb ik de eerste foto gemaakt van het inmiddels metaforische raam. Toen nog met mijn mobiel, zo af en toe maakte ik een foto. Tijdens dag één van de quarantaine ben ik met mijn professionele camera aan de slag gegaan. Wat begon als een eerste beeld is uitgegroeid tot een prachtige verzameling van de Bredase heldere lucht die elke dag te zien is. De heldere lucht die ik niet eerder op deze manier zou kunnen vastleggen. Nauwelijks vliegtuigstrepen in de lucht en het licht lijkt ook feller te zijn dan voorheen. Het kader van het raam refereert naar de kenmerkende Hollandse luchten van de Gouden eeuw. Het raam staat ook als metafoor voor de tijd waar we ons nu in begeven, het isolement van deze tijd.

Beyond Trees | Cyanotype

























Cyanotypie, ook bekend als ‘blauwdruk’, is een proces dat in 1842 ontdekt is. Daarmee is het één van de oudste fotografiedruktechnieken. Bij deze techniek worden twee ijzerzouten gebruikt, die samen zeer gevoelig zijn voor UV-licht. Door een coating van de chemicaliën aan te brengen op papier, deze bloot te stellen aan licht en daarna weg te spoelen met water, blijft de kenmerkende kleur Pruisisch blauw (Cyanotype) achter.

MIET AIR 2018

Miet AIR - Mijn nieuwe residence in Beers, ik blijf het maar in Brabantse zoeken; mijn eerste residence 4 jaar geleden was bij ZIN in Vught, vorig jaar verbleef ik in Zundert in het Van Gogh gastatelier en dit maal in Beers. Zo verzot op Brabant ben ik dat ik maar blijf plakken... 2017 is een druk jaar geweest met vele tentoonstellingen en opdrachten. Dat heeft mooie momenten opgeleverd, maar heeft er toegeleid dat er weinig ruimte was voor het maakproces. 2018 staat in teken van het artistiek proces. Het is voor mij van wezenlijk belang om terug te gaan naar de basis van mijn kunstenaarschap, om te zien waar ik sta en nieuwe stappen te nemen in mijn werk. Het experiment aangaan. Momenteel verblijf ik een maand bij MIET AIR in Beers en ik april vertrek ik voor 3 weken naar La Palma. Deze werkperiodes zijn mede mogelijk gemaakt door het privaat kunstfonds AuntArt. 

Daar zit ik dan in Beers, helemaal alleen op te platteland... het is even wennen. Mijn verblijf is onwijs fijn, een ruime bungalow met veel ramen. Het voelt al snel als mijn eigen stek. Dit heb ik nog niet eerder zo sterk ervaren dan bij MIET AIR. Er is geen deadline waar of wanneer het mogelijke nieuwe werk te zien zal zijn. Dat is fijn, geen prestatie druk. In ieder geval heb ik dat zo aan mezelf verteld maar nu ik eenmaal bij MIET AIR verblijf vind ik het verdraaid lastig om die vrijheid echt te aanvaarden. Ik voel een soort intense onzekerheid die met vlagen mijn gedachten volledig in zijn bedwang heeft. Kan ik het wel? Waar doe ik dit voor? En allerlei onzekere gedachten die er voor zorgen dat ik me heel klein voel. Gelukkig herken ik dit stemmetje en weet ik dat het bij het creatief maakproces hoort. Het kost me moeite me over te geven aan het onverwachte en het ongewisse van het nieuwe begin. Een nieuw begin vraagt om het loslaten van oude zekerheden, inzichten en meningen. Daar heb ik moed, inspiratie maar vooral veel geduld voor nodig. De ene dag kan ik er beter mee omgaan dan de andere.

Wandelen is voor mij echt het remedie tegen alles, het zorgt voor ruimte. En het laat de nare soms bedroefde gedachten verdwijnen. Het wandelen heeft bijna iets dwangmatigs. De eerste week van mijn verblijf maakte ik iedere dag zo'n 15 kilometer om een verbinding met de omgeving te krijgen. MIER AIR ligt midden tussen allerlei kleine dorpjes die loom tussen de weilanden liggen te snoezen. Het heeft een gemoedelijke sfeer, bij ieder gezicht dat ik tegenkom groeten we elkaar vriendelijk. Een boerke, bijvoorbeeld, dat een paar kilometer verderop woont stopt even met de auto om een praatje te maken. Hij is benieuwd waar ik foto's van maak en ik vertel hem dat ik bij MIET AIR verblijf. Hij maakt een opmerking met, 'ohja die plek van de kunst, dat hoort er ook bij he.' Ik moet lachen en we praten nog een beetje over de omgeving en koude maar mooie winterse weer.










MIET AIR

Artist-in-residence | MIET AIR | feb 2018

In februari 2018 verblijf ik in het gastatelier in Beers.

De voormalige mini camping is in 2013 getransformeerd tot een park met ruimte voor kunst en educatie. Hierbij wordt gebruik gemaakt van de bestaande landschappelijke setting in combinatie met nieuwe natuurontwikkelingen. Ik verblijf in de lLong-stay' paviljoen als artist in residence van half feb t/m half maart.



  

Alsjeblieft | Willem II Fabriek | Den Bosch

Mooi werk achter glas... Een verzameling werken van jonge kunstenaars geselecteerd voor het private kunstfonds AuntArt. 



Dank voor de vele belangstelling tijdens de lezing van Fotosz!





























Op donderdag 20 oktober heb ik een lezing gegeven bij Galerie Pennings. Het was een toffe en vooral onwijs geïnteresseerd publiek. Houd de site van Fotosz in de gaten voor meer interessante avonden:

www.fotosz.nl


NRC artikel over expositie Kunstkameraden
































De Iranese Zhaleh (16) kreeg van fotograaf en videokunstenaar Noortje Haegens een beginnerscursus fotografie die ervoor zorgde dat Zhaleh een goed zelfportret in de nacht maakte.


Kunsttijdschrift Pandora





















Mooi artikel in het kunsttijdschrift Pandora.

Tentoonstelling 'Beyond trees'

De tentoonstelling bestaan uit werk dat ontstaan is tijdens mijn artist in residence in Zundert. 


Foto's: Wiebke Zander 

Beyond trees



Stille estheten 

Zundert, het land van de boomkwekerijen. Elke keer start ik mijn wandeling vanuit de stekjes van de bezaaide akkergrond die een boomkwekerij rijk is. Het is de bron die ons laat ademen, ons laat aarden, maar heeft ook een opvallende helende werking. Dit heb ik ook tijdens mijn residentie in Zundert ondervonden. De eerste dagen van mijn verblijf lukte het me niet goed om te ontspannen. De drukke periode van de afgelopen tijd is voelbaar aanwezig. Dat uit zich in een bedrukt humeur met een stevige hoofdpijn. De tweede dag stond ik op maar wilde liever weer terug mijn bed in. Toch trek ik mijn wandelschoenen aan en bij elke stap die ik zet, bij elke boom die ik zie, met vogels die voor mij uit vliegen, lijkt mijn hoofd zachter te worden. De bomen maken zich niet druk. Zij staan grondig in het landschap met fractale patronen bieden zij sereniteit. Vanuit de stam vormt zich een evenwichtige kroon, naar boven reikend lijken het armen die zich uitstekken naar de hemel. De kale kronen gaan in elkaar over en vormen eindeloze structuren. Bomen zijn de stille estheten.

Winterdagen

Artist-in-residence | Zundert | februari 2017

In februari 2017 verblijf ik in het gastatelier in Zundert.

De voormalige kosterswoning naast het gastatelier was opgeknapt door de predikant Theo van Gogh. Hij kocht het oude huisje voor zestig gulden. De Stichting Van Gogh & Zundert (Vincent van GoghHuis) heeft de voorgenomen sloop verhinderd en een plan opgesteld om het gebouw te renoveren en een nieuwe betekenisvolle invulling te geven in relatie tot Vincent van Gogh.

De Kosterswoning is inmiddels volledig in gebruik als gastenverblijf en galerie voor hedendaagse kunst. Op de plek van de (afgebroken) schuur uit de jaren ’60 is een nieuw (gast)atelier gebouwd. http://www.vangoghhuis.com/gastatelier/

Tableau fine arts magazine





























Noortje Haegens, Cabin, 2014, videostill, Galerie Pennings.
Als foto- en videokunstenaar is Noortje Haegens altijd op zoek naar een individuele ervaring van tijd en plaats. Ze beleeft deze indrukken telkers weer tijdens lange wandelingen door Nederlandse landschappen en op reis, en legt ze vast in romantische harmonieuze beelden. Er zijn werken te zien die zij gemaakt heeft tijdens haar verblijf in Fins Lapland, zoals de video Cain uit 2014. Haegens laat op subtiele wijze een continue beweging zien in beeld. Zoals het ritme van een schommel in haar videowerk Heen en Weer uit 2014.

ED over de tentoonstelling in het Van Abbe

In de veel te dominante vormgegeven ruimte (van Harm Rensink en Grietje Schepers) toont Haegens subtiele, zeer poëtische werkjes waarin - als altijd - de natuur een hoofdrol vervuld.

Nu in 't Van Abbemuseum

Donderdag 7 juli was de opening van de expositie Jump! in het Van Abbemuseum. Wat was het druk en wat was iedereen enthousiast! 
De expositie Jump! is de afsluiting van een unieke samenwerking tussen acht talentvolle kunstenaars en vier Brabantse galeriehouders. Het project heeft een bijdrage ontvangen uit impulsgeldenprogramma van bkkc.

Deze 'rozer dan roze' tentoonstelling is te bezoeken t/m 18 september. 



Kunstkameraden voor de Cultuurkantine

Zhaleh: een mooie meid vol ideeën met een sterke persoonlijkheid. Deze wijze dame heeft iets te vertellen en spreek tot de verbeelding. Super trots op haar en het werk dat wij gemaakt hebben. Samen sterk als kunstkameraden voor de cultuurkantine! 














De 'Gooi en Eemlander' over PaltzArt.

De 'Gooi en Eemlander' heeft een prachtige beschrijving gepubliceerd over PaltzArt. 












































"Noortje Haegens levert mogelijk de meest subtiele bijdrage aan deze expositie van acht moderne kunstwerken. Ze vroeg zich af hoe zo'n natuurlijke omgeving zo onnatuurlijk kan aanvoelen. het maakte dat haar blik omhoog werd getrokken langs de meters hoge stammen van de geïmporteerde bomen, op zoek naar ruimte. ze filmde het zachtjes in de wind bewegen van de toppen waarbij het bladerdek langs elkaar schuift. Maakt ze normaal enorme videoprojecties, hier besloot ze slechts een kort stukje film te projecteren op een kleine glazen bol. Door de subtiele bewegingen wordt je als ware die ruimte ingezogen".

Prachtige publicatie Wild van water'

Tentoonstelling is te zien t/m 6 november in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen





Onderweg met stilte





















Zes dagen in stilte, bewegend door het droge glooiende landschap, met de volle aanwezigheid bij mezelf en de omgeving. Wat betekend stilte eigenlijk?  We leven in een wereld waarbij we de geneigd zijn om veel lawaai te maken ‘heel veel lawaai’. De stilte wordt het liefst verjaagd. Het wordt vaak als dreigend gezien, ervaren als een angstaanjagende leegte. Communicatie is een van de belangrijkste bezigheden op het moment. Niet directe en overal bereikbaar zijn wordt meer en meer beschouwd als een asociale daad. De stilte is een schaars goed geworden. Zes dagen in stilte, onderweg met stilte, weg van hinderlijke geluiden en beelden ga ik op zoek naar een ontvankelijkheid voor de onuitputtelijke rijkdom van de werkelijkheid zelf. Onderweg met stilte, wat ik zie is wat ik krijg, direct naar de grondtoon van het leven.


OBRAS, art residency


OBRAS; een afgelegen opgeknapte boerderij gelegen tussen de twee steden Estramoz en Evora. Het is een droog heuvelachtig gebied. Het landschap is bezaaid met kurkeiken en olijfbomen. Vooral de kurkeik plantages hebben een opvallende verschijning. Als een indringende eenheidservaring met een gecultiveerde vervreemding. De bomen zijn als sculpturen in de het landschap. Vlak na het verwijderen van de schors lijkt te boom te bloeden van het geweld wat hen is aangedaan. Of mogelijkerwijs schamen ze zich voor de hun ontblootte basten. Door een zekere traagheid ben ik omringt door deze merkwaardige schepsels. Dit landschap is meer dan alleen een decor. Het draagt een zekere raadselachtigheid van het leven in zich.